| Watch them fall - d i v i d e d - |

_{Zijn ogen gingen even over de plaats. Veel was hier niet te doen. Queens en warriors bewaakten het kamp, de meeste apprentices waren gaan trainen en sommige kittens speelden samen buiten. Tijd om op pad te gaan dus. Sinds Simpleflight zijn zicht verloren was, had hij geen training meer gekregen. Echter kon hij het de kater niet kwalijk nemen. Gewoon pech. Hij wachtte wel op de volgende ceremonie, al was de vorige net geweest. Hij trainde zichzelf wel in de tussentijd, had hij ten eerste iets te doen en raakte hij ten tweede niet achterop. Hier zitten had dan echter ook geen nut. Hij zou dus zijn plek moeten verlaten en op pad gaan. Ja, dat zou hij doen en wel nu. Nu ja, het duurde een tijdje voordat de kater eindelijk in actie schoot, maar dat was bijzaak.

Het was warm, veel te warm eigenlijk. Maar daar hadden ze de rivieren voor. Even wat afkoeling kon geen kwaad. Daarbij kon hij direct zijn vistechnieken wat verbeteren. Ook wat te drinken zou handig kunnen zijn. Rustig verplaatste hij zich naar de dichts bijzijnde beek. Zijn donkere ogen keken koel en kil voor zich uit. Bij de stroom boog hij zich zeer rustig over het wateroppervlak heen en begon te drinken.

|| & Aurorapaw}

The extreme always seem to make an impression

Haar naam was niet genoemd tijdens de ceremonie, dus ze zou nog een keer moeten wachten voordat ze een mentor kreeg. Langzaam sjokte ze rond in het kamp. Er was echt niks te doen hier, iedereen was met zijn eigen ding bezig en er was eigenlijk geen tijd voor andere dingen. Terwijl ze probeerde zichzelf te vermaken zag ze ineens een paar andere katten het kamp uit gaan. Ze had van Breakingdawn gehoord dat ze eigenlijk niet in haar eentje het kamp uit moest gaan, maar als ze zich mengde met dat groepje dan was er toch geen probleem? Niemand zou haar zien en ze zou zo weer terug zijn. Misschien kon ze gewoon even het water in en dan kwam ze gelijk weer terug. Ja, dat was een goed idee. Met een zelfverzekerde knik van haar kop rende ze naar het groepje katten toe en liep erachteraan het kamp uit.

Op weg naar de rivier voelde ze de zon op haar vacht schijnen. Ze mocht dan wel een lichte vachtkleur hebben, het was nog steeds warm. Even had ze medelijden met de donker harige katten, maar dat ging snel weer over toen ze het water zag. Met een blij huppeltje rende ze erheen. Ze begon te drinken en voelde hoe de koele vloeistof door haar lichaam stroomde. Pootje voor pootje liep ze het water in. Toen ze er tot haar buik instond gooide ze met haar poot wat water over haar heen. Toen ze weer op keek zag ze ineens een andere apprentice staan, iets verder aan de rivier. Ze herkende de kat als Warpaw. Ze keek hem nog even aan, maar besloot toen niet tegen hem te praten. Ze zag zijn koele blik en wou niet in problemen met hem komen. Ze liep nog wat verder, richting de kater, maar wel op een afstand. Ineens gleed ze uit en viel ze in het water. Terwijl ze bovenkwam schudde ze haar vacht aan. Ze lachte om haar eigen stunteligheid en keek om zich heen. Op één kattenlengte van haar stond Warpaw, helemaal nat. Met geschokte ogen keek Aurorapaw richting de kater. ’Sorry… Ik wou niet eh..’ Ze deed een stap naar achteren en gleed weer bijna uit.

| Watch them fall - d i v i d e d - | Jtuixg

Things:

_{Toen de kater weer opkeek, kwam er plots een halve rivier aan spetters zijn kant op. Zijn vachtharen gingen rechtovereind staan en zijn oren schoten zijn nek in. Geïrriteerd keek hij de boosdoener aan. Ergens vond hij het nog niet eens zo erg als ze hem er maar eerst vriendelijk voor gewaarschuwd had. Maar nee, gewoon direct nat maken die handel. Ze had even gelachen en zijn blik was al snel veranderd naar die van iemand waar je niet mee moet sollen. Een kat om zonder handschoentjes aan te pakken, was hij immers niet. ’Sorry… Ik wou niet eh..’ begon ze zich te excuseren, toen ze hem had zien staan. Haar ogen stonden geschokt en ze deed een stap naar achteren. Bijna gleed ze nog uit ook. "Tssk" gromde hij, "Wat doen kleine kittens zoals jij hier? Ga iemand anders nat maken." Zijn oren lagen plat in zijn nek en grommend keek hij de apprentice aan. Wat dacht ze wel niet! Even spande hij zijn spieren op, maar besloot op het laatste moment haar toch maar niet direct aan te vallen. Zijn vacht was kletsnat, en vechten gingen beter met een droge vacht. Ze had geluk.

- Je krijgt Warpaw op zin best *Ahum* :3}

The extreme always seem to make an impression

Aurorapaw

TAG: Warpaw

WORDS: 264

NOTES: Laat~

"Tssk. Wat doen kleine kittens zoals jij hier? Ga iemand anders nat maken." Hij gromde en zijn oren gingen in zijn nek. In plaats van naar achteren te lopen bleef ze nu stokstijf stil staan. De spieren onder zijn vacht bewogen zich en even zette Aurora zich schrap, maar hij verslapte ze weer. Het kon betekenen dat hij zich had bedacht en haar toch niet aan ging vallen, maar ze kon het nooit zeker weten. ’Het spijt me echt heel erg.’ Haar stem klonk bang en waarschijnlijk zou ze zich er later voor verfoeien, maar op dit moment was ze ook echt bang. Water droop nog steeds van haar vacht af en maakte een klein ploppend geluidje toen het op het water viel. Haar ogen stonden groot en keken in de ogen van Warpaw. ’Ik wil niet vechten, ik ga al weg.’ Mauwde ze en ze deed haar achterpoot langzaam omhoog, alsof hij haar aan zou vallen als ze weg probeerde te lopen. Misschien was het ook wel zo, ze kon de kater helemaal niet peilen. Haar achterpoot kwam weer op de grond en toen kwam haar voorpoot omhoog om ook de stap naar achteren te maken. Haar blik was iets omlaag, niet meer recht in de ogen van de kater, maar ze hield hem nog wel in de gaten. Ze wou niet vechten, ze zou waarschijnlijk verliezen als het erop aankwam, maar moest er klaar voor zijn als het zou gebeuren. Haar voorpoot kwam ook op de grond terecht en zorgde voor kringetjes in het water waar ze nog steeds in stond.

? TY SARA!

Things: